Gabriela Zapolska stworzyła sztukę, która przeszła do klasyki, mimo że jest bardzo przystępna i lekka w odbiorze. Oczywiście ciężkość dzieła nie jest kryterium do stania się klasykiem, jednak trudno jest traktować z lekkością tematy najczęściej w klasyce spotykane, takie jak bieda, wojna i różnego rodzaju ubóstwa. „Moralność pani Dulskiej” nie ma w sobie elementów potrafiących głęboko przeciętnego czytelnika poruszyć, jednak jest to historia uniwersalna, w dodatku wciąż chętnie adaptowana w teatrach.
„Moja pani! Na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział."
W „Moralności pani Dulskiej" cała akcja ma miejsce w mieszkaniu rodziny Dulskich, domu różnych indywidualności i postaci komicznych.
Mamy pana Dulskiego, nic nie mówiącego od niewiadomego czytelnikowi czasu, chodzącego w kółko po mieszkaniu; syna uganiającego się za kobietami; dwie córki, jedną o charakterze zbyt sprośnym, drugą, odwrotnie, o nadzwyczajnym obrzydzeniu w stosunku do spraw damsko-męskich; do tego niepozorne panie u Dulskich pracujące, i oczywiście panią Dulską, budującą swoje życie na pozorach. Jest to familia żyjąca w głębokim zakłamaniu, z którego, bez powodzenia, próbuje wyłamać się syn. Jednak pod koniec dnia i on wie, że całe jego życie w końcu sprowadzi się do bycia kołtunem - takim jak wszyscy Dulscy. Czy jego przewidywania okażą się słuszne? I do czego może doprowadzić chorobliwe dbanie o powierzchowność?
Odpowiedzi, udzielone z odpowiednio wyważoną dawką humoru, znajdziemy na kartach komedii „Moralność pani Dulskiej” lub odwiedzając teatr.
„A przestań się malować, bo wyglądasz jak kamienica odnowiona na przyjazd cesarza.”
„Więc też ja myk z domu, bo w domu właściwie cmentarz. A czego? Myśli - swobodnej, szerokiej myśli.”
,,Moralność pani Dulskiej" to komedia warta przeczytania choćby ze względu na jej wpływ na polską kulturę, ale także jej przedstawienie w przystępny sposób wartości, którymi niektórzy kierują się do tej pory. Czy to, jacy zdajemy się być z zewnątrz, naprawdę jest ważniejsze od naszego prawdziwego życia? Na ile, będąc młodymi ludźmi, jesteśmy sami w stanie kierować swoim życiem? To są pytania dotyczące kwestii, które zmieniają się na lepsze na przestrzeni lat, a jednak odpowiedzi na nie pozostają podobne.
Kiedy naprzeciwko naszym własnym przekonaniom występują upodobania całego społeczeństwa, czy jesteśmy w stanie się im opierać, tak aby nie stać się ... kołtunem?
Gabriela Zapolska (ur.1857, zm.1921) to przedstawicielka naturalizmu w Polsce, aktorka, dramatopisarka, powieściopisarka i publicystka. Zapolska to jej pseudonim, w rzeczywistości nazywała się Maria Gabriela Janowska. Jako pisarka starała się przede wszystkim ukazywać przywary ludzkie i niepokojące zjawiska społeczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz